Vandaag de bus naar Pisac genomen, een dorpje 35 km verderop in The Sacred Valley. Er is rondom de kerk een kleurrijke markt, veel groente en fruit, geweven producten, stenen en mineralen en andere souvenirs. Maar de berg waartegen het dorpje ligt, lonkt. Enthousiast begin ik aan de klim richting de Inca-ruines, maar het is stijl en tegen elf uur in de brandende zon, tandje terug dus. Die honderjarige gelooide bolhoed-oma´s zouden me met gemak inhalen als hun lama-aan-een-touwtje niet af en toe zou stoppen om te grazen.

De Inca´s hebben langs een groot deel van de bergwand met muren terrassen aangelegd voor de aardappelteelt. Die lui moeten echt dol op piepers geweest zijn om er een half wereldwonder voor aan te leggen. Op de top zijn mooie ruines van een Inca-vesting en een schitterend uitzicht over de vallei en de naderende onweerswolken. Verder wat bejaarde toeristen en een schoolklas en zowaar een taxistandplaats.

Een local stapt op me af met als openingszin 'Do you believe in the power of nature'? Ik ben echt gesloopt en denk 'Ik geloof in de kracht van die Twix in mijn rugzak, val me niet lastig'. Hij wacht mijn antwoord niet af 'Do you know what a shaman is?' Ik kan even niet op het Engels voor kwakzalver komen en zeg 'some kind of natural doctor'. Precies. Nou, hij is bijna sjamaan, zijn vader is het al en zijn grootvader was het en 'by the way, deze natuurstenen amuletjes vol speciale energie hier ga ik je heus niet proberen te verkopen'. Kijk, dat breekt ´t ijs. Nadat we elkaar hebben voorgesteld, begint Uno (Quetch-taal voor Water) namen van Nederlandse voetballers op te noemen 'Vendesar?' 'Roed Hoelit?' 'Bergkamp?' 'Hoe ken jij die lui, zenden ze hier Europese wedstrijden uit?' 'No... I have Playstation!'.

Uno leidt mij een kamer van de ruine in en demonstreert de akoestiek en scant vervolgens even de energiebanen in mijn lichaam, een luchthavenfouillering is er niets bij. Hoera! Mijn energie is in balans en ik ben helemaal gezond, hart, longen, hoofd, lever, etc. Spijsvertering ook goed, mijn eetpatroon is goed, genoeg groente en fruit. Dus: bij deze mijn dank aan de lezers van deze weblog, bij de meeste van jullie ben ik immers regelmatig gast aan tafel. Als je je niet voelt aangesproken, breng ik daar volgend jaar graag verandering in.

Het begint te spetteren en Uno adviseert om niet 10min door te lopen naar de taxi´s maar om dezelfde weg terug te nemen, is net zo snel en aan die kant van de berg blijft het sowieso droog. Bueno...Ik mag hopen dat zijn voorspellingen over mijn toekomst nauwkeuriger zijn dan zijn korte-termijn weersvoorspelling want even later zitten we allebei in een gat in de rotswand te schuilen. Hij in zijn klein hoekje en ik in ´t mijn. Zijn dit geen graven? Ja, maar de geesten zijn met name tussen middernacht en 3 uur ´s morgens actief... Hooguit kun je een hand op je schouder voelen.

Als het wat minder regent, lopen we verder naar beneden, hij trippelt als een geit de berg af en ik er achteraan klos-klos op de Meindl´s. Hij wijst op de patronen van de muren en trappetjes, als ik goed kijk, moet ik er een condor in kunnen zien... Niet aan mij besteed. Nou heb ik bij rondleidingen in Ardenner grotten tussen stalagmietjes en -tietjes ook altijd al de grootste moeite om Maria-met-kind of Olifant te zien, ik blijf steken op beginnersniveau: De Bruidstaart. Later tref ik hem aan de overkant van een beekje onder een overhangende rotswand. Daar hebben we zo´n 2 uur zitten praten. Over de traditionele gemeenschap waar hij woont, zijn dwingende grootvader, over Moeder Aarde, zijn hekel aan de Roomse kerk, zijn Canadese vriendin in Calgary, internationale routes om illegaal aan een visum te komen, de jaarlijkse wereldconventie van sjamanen, de catastrofe die in 2012 de aarde treft ('Als je het kunt betalen, koop dan een huis meer dan 1500m boven de zeespiegel, al is het maar 1 kamer')

Zelf heeft hij ook bouwplannen, hij heeft van zijn vader 25.000 vierkante meter gekregen op een berg bij Cusco. Daar gaat hij een community huis bouwen waar iedereen welkom is om te mediteren. Als huisdieren heeft Uno 2 poema´s, die kosten hem een vermogen aan lama´s. zelf is hij vegetarier.

Het gaat verder over de te hooggespannen verwachtingen van Obama, het nine-eleven-complot, de moord op Kennedy, afluisterpraktijken van overheden en hoe die te ontlopen, global warming, leven op Mars, de komende neergang van Europa ('Wacht maar, binnenkort staan jullie aan onze grenzen om visa te bedelen!') en de militaire dreiging van Chili richting Peru. Ze hebben helikopters en fregatten gekocht en dat voorspelt niet veel goeds, de Peruaanse marine telt maar 4 schepen immers. Ehhh... als ik het mij goed herinner heeft Nederland een paar jaar geleden best moderne L- en M-fregatten verkocht aan Chili.
Tijd om verder af te dalen, bij het opstaan valt er een gepolijste steen uit zijn zak, die mag ik hebben.
Wat mij opvalt is dat Uno vooral graag zelf praat en nauwelijks informeert naar mijn leven. Dat kan zijn omdat hij pas 23 is of omdat ik hem uitnodigende vragen stel of omdat hij als sjamaan telepatisch al genoeg van mij weet. Zijn vraag 'Do you have any questions, about your life maybe?' is wat dat betreft veelzeggend.

Ondertussen zijn we weer in het dorp waar we in een restaurantje wat lokale specialiteiten eten en drinken. Uno vertelt uitgebreid over de meditaties waar een hallucinogeen drank voor wordt gebruikt, Ayahuasca, gemaakt van 2 jungleplanten. De effecten kunnen nogal heftig en onvoorspelbaar zijn. Niets voor mij.

Na het hoofdgerecht stappen we op de bus naar Cusco. Na de zwarte berg waar voodoo bedreven wordt, wijst Uno me de berg aan waar zijn land achter ligt. Volgend jaar om deze tijd is zijn huis af, belooft hij. Aan de website wordt al gewerkt. Vanaf het busstation wijst Uno me nog even de veiligste weg richting Cusco-centrum en we nemen afscheid. Het einde van een bijzondere ontmoeting met een bijzondere Peruaan.

Het is inmiddels donker, maar ik heb geen last van gewapende kinderen of zakkenrollers waar Uno voor waarschuwde. Met mijn lengte zijn die metalen luifels op ooghoogte van de eetstalletjes, nog het gevaarlijkst in de zwakverlichte straten van Cusco. Dan toch nog even een adrenalinemomentje: Uit een bankgebouw komt een man in een donkere overall lopen en hij wijst met de glimmende loop van zijn revolver naar mij. Ik moet stilstaan. Voordat ik mijn handen in de lucht steek, zie ik dat hij een uniform aan heeft. Een collega van hem loopt met twee tassen naar een gele Hummer waarop Segurad staat of zo. Aha, een geldtransport. Ik mag weer verder en de mannen springen in de auto. De piepende banden ontbreken nog net..