Vanmorgen in de binnentuin ontbeten: een hele grote mango die ik gisteren langs de straat kocht. Heerlijk zoet en knalgele vlekken op mijn witte linnen strand/ontbijt-broek. Praatje gemaakt met een Zweed en een Zwitserse. Duits gaat nog aardig en mijn Zweeds houdt op bij wat ik nog weet uit Scandinavische kinderprogramma´s van de VPRO zondagochtend. (niet Pipi Langkous, met die tenenkrommende nasynchronisatie van de griezelig brave Tommy en Annika). De Zweedse gast gaat het gebruikelijke rondje maken langs Ica, Nazca lijnen, Arequipa, Puna, Titicacameer, Cuzco, Machu Picchu etc. Kost je minstens duizend dollar, begroot de Zwitserse. ¨Dan ga ik mijn ouders maar eens bellen en een extra groot en vroeg kerstcadeau vragen..¨. Toch wel prettig om dan onafhankelijk te zijn.

Ik ga het drukke Lima verruilen voor de schone berglucht van Cuzco. Kan kiezen uit een meerdaagse busrit of het vliegtuig. Aangezien ik mijn krachten nog moet sparen, stap ik om 13u in het vliegtuig en ben een uur later in Cuzco, dat ligt op 3300m hoogte en dat voel je! De vaccinatie-arts heeft mij laten beloven dat ik de eerste 2 dagen in Cuzco overwegend stil zou zitten. Dan maakt je lichaam het snelst de rode bloedlichaampjes aan. Vandaar nu ruim de tijd om typen ook de geantidateerde berichten van de eerdere dagen.

Ik logeer in het Niños Hotel, opgezet door een Nederlandse die iets aan armoedebestrijding wilde doen, zie www. ninoshotel.com. Je kruipt door een soort onogenlijk schuurdeurtje van anderhalve meter hoog en dan sta je op een prachtige binnenplaats met planten, fontein en twee verdiepingen kamers, houten balkons etc. Hier hou ik het wel een paar dagen uit.

´s Avonds het centrale plein, Plaza de Armes, en omgeving bekeken. Veel mooie oude gebouwen, geen hoogbouw, rode dakpannen op de daken. Veel volk op straat, traditioneel geklede Peruanen, maar ook behoorlijk wat toeristen en dus verkopers van tours, bedden, schilderijtjes of een caviamaaltijd. Heb prima gegeten voor een habbekrats. Nog steeds niet echt gezellig om alleen te eten, maar veel gezelliger dan aan het tafeltje naast mij. Een Brits stel was elkaar na een kort en very polite meningsverschil vakkundig aan het doodzwijgen. Hij had in haar GSM naar SMS-jes en foto´s zitten snuffelen.

Heerlijk om in zo´n nieuwe omgeving rond te lopen. Heb weinig last van de hoogte, wellicht door de Paracetamol of de thee van cocabladeren. Maar goed, de Incatrail gaat ruim boven de 4.000 m geloof ik dus dat wordt andere koek.