Wil je verder nog iets over je leven weten?

Vandaag de bus naar Pisac genomen, een dorpje 35 km verderop in The Sacred Valley. Er is rondom de kerk een kleurrijke markt, veel groente en fruit, geweven producten, stenen en mineralen en andere souvenirs. Maar de berg waartegen het dorpje ligt, lonkt. Enthousiast begin ik aan de klim richting de Inca-ruines, maar het is stijl en tegen elf uur in de brandende zon, tandje terug dus. Die honderjarige gelooide bolhoed-oma´s zouden me met gemak inhalen als hun lama-aan-een-touwtje niet af en toe zou stoppen om te grazen.

De Inca´s hebben langs een groot deel van de bergwand met muren terrassen aangelegd voor de aardappelteelt. Die lui moeten echt dol op piepers geweest zijn om er een half wereldwonder voor aan te leggen. Op de top zijn mooie ruines van een Inca-vesting en een schitterend uitzicht over de vallei en de naderende onweerswolken. Verder wat bejaarde toeristen en een schoolklas en zowaar een taxistandplaats.

Een local stapt op me af met als openingszin 'Do you believe in the power of nature'? Ik ben echt gesloopt en denk 'Ik geloof in de kracht van die Twix in mijn rugzak, val me niet lastig'. Hij wacht mijn antwoord niet af 'Do you know what a shaman is?' Ik kan even niet op het Engels voor kwakzalver komen en zeg 'some kind of natural doctor'. Precies. Nou, hij is bijna sjamaan, zijn vader is het al en zijn grootvader was het en 'by the way, deze natuurstenen amuletjes vol speciale energie hier ga ik je heus niet proberen te verkopen'. Kijk, dat breekt ´t ijs. Nadat we elkaar hebben voorgesteld, begint Uno (Quetch-taal voor Water) namen van Nederlandse voetballers op te noemen 'Vendesar?' 'Roed Hoelit?' 'Bergkamp?' 'Hoe ken jij die lui, zenden ze hier Europese wedstrijden uit?' 'No... I have Playstation!'.

Uno leidt mij een kamer van de ruine in en demonstreert de akoestiek en scant vervolgens even de energiebanen in mijn lichaam, een luchthavenfouillering is er niets bij. Hoera! Mijn energie is in balans en ik ben helemaal gezond, hart, longen, hoofd, lever, etc. Spijsvertering ook goed, mijn eetpatroon is goed, genoeg groente en fruit. Dus: bij deze mijn dank aan de lezers van deze weblog, bij de meeste van jullie ben ik immers regelmatig gast aan tafel. Als je je niet voelt aangesproken, breng ik daar volgend jaar graag verandering in.

Het begint te spetteren en Uno adviseert om niet 10min door te lopen naar de taxi´s maar om dezelfde weg terug te nemen, is net zo snel en aan die kant van de berg blijft het sowieso droog. Bueno...Ik mag hopen dat zijn voorspellingen over mijn toekomst nauwkeuriger zijn dan zijn korte-termijn weersvoorspelling want even later zitten we allebei in een gat in de rotswand te schuilen. Hij in zijn klein hoekje en ik in ´t mijn. Zijn dit geen graven? Ja, maar de geesten zijn met name tussen middernacht en 3 uur ´s morgens actief... Hooguit kun je een hand op je schouder voelen.

Als het wat minder regent, lopen we verder naar beneden, hij trippelt als een geit de berg af en ik er achteraan klos-klos op de Meindl´s. Hij wijst op de patronen van de muren en trappetjes, als ik goed kijk, moet ik er een condor in kunnen zien... Niet aan mij besteed. Nou heb ik bij rondleidingen in Ardenner grotten tussen stalagmietjes en -tietjes ook altijd al de grootste moeite om Maria-met-kind of Olifant te zien, ik blijf steken op beginnersniveau: De Bruidstaart. Later tref ik hem aan de overkant van een beekje onder een overhangende rotswand. Daar hebben we zo´n 2 uur zitten praten. Over de traditionele gemeenschap waar hij woont, zijn dwingende grootvader, over Moeder Aarde, zijn hekel aan de Roomse kerk, zijn Canadese vriendin in Calgary, internationale routes om illegaal aan een visum te komen, de jaarlijkse wereldconventie van sjamanen, de catastrofe die in 2012 de aarde treft ('Als je het kunt betalen, koop dan een huis meer dan 1500m boven de zeespiegel, al is het maar 1 kamer')

Zelf heeft hij ook bouwplannen, hij heeft van zijn vader 25.000 vierkante meter gekregen op een berg bij Cusco. Daar gaat hij een community huis bouwen waar iedereen welkom is om te mediteren. Als huisdieren heeft Uno 2 poema´s, die kosten hem een vermogen aan lama´s. zelf is hij vegetarier.

Het gaat verder over de te hooggespannen verwachtingen van Obama, het nine-eleven-complot, de moord op Kennedy, afluisterpraktijken van overheden en hoe die te ontlopen, global warming, leven op Mars, de komende neergang van Europa ('Wacht maar, binnenkort staan jullie aan onze grenzen om visa te bedelen!') en de militaire dreiging van Chili richting Peru. Ze hebben helikopters en fregatten gekocht en dat voorspelt niet veel goeds, de Peruaanse marine telt maar 4 schepen immers. Ehhh... als ik het mij goed herinner heeft Nederland een paar jaar geleden best moderne L- en M-fregatten verkocht aan Chili.
Tijd om verder af te dalen, bij het opstaan valt er een gepolijste steen uit zijn zak, die mag ik hebben.
Wat mij opvalt is dat Uno vooral graag zelf praat en nauwelijks informeert naar mijn leven. Dat kan zijn omdat hij pas 23 is of omdat ik hem uitnodigende vragen stel of omdat hij als sjamaan telepatisch al genoeg van mij weet. Zijn vraag 'Do you have any questions, about your life maybe?' is wat dat betreft veelzeggend.

Ondertussen zijn we weer in het dorp waar we in een restaurantje wat lokale specialiteiten eten en drinken. Uno vertelt uitgebreid over de meditaties waar een hallucinogeen drank voor wordt gebruikt, Ayahuasca, gemaakt van 2 jungleplanten. De effecten kunnen nogal heftig en onvoorspelbaar zijn. Niets voor mij.

Na het hoofdgerecht stappen we op de bus naar Cusco. Na de zwarte berg waar voodoo bedreven wordt, wijst Uno me de berg aan waar zijn land achter ligt. Volgend jaar om deze tijd is zijn huis af, belooft hij. Aan de website wordt al gewerkt. Vanaf het busstation wijst Uno me nog even de veiligste weg richting Cusco-centrum en we nemen afscheid. Het einde van een bijzondere ontmoeting met een bijzondere Peruaan.

Het is inmiddels donker, maar ik heb geen last van gewapende kinderen of zakkenrollers waar Uno voor waarschuwde. Met mijn lengte zijn die metalen luifels op ooghoogte van de eetstalletjes, nog het gevaarlijkst in de zwakverlichte straten van Cusco. Dan toch nog even een adrenalinemomentje: Uit een bankgebouw komt een man in een donkere overall lopen en hij wijst met de glimmende loop van zijn revolver naar mij. Ik moet stilstaan. Voordat ik mijn handen in de lucht steek, zie ik dat hij een uniform aan heeft. Een collega van hem loopt met twee tassen naar een gele Hummer waarop Segurad staat of zo. Aha, een geldtransport. Ik mag weer verder en de mannen springen in de auto. De piepende banden ontbreken nog net..

Rondje ruines

Vandaag te voet vanuit Cusco naar 3 verschillende Inca-ruines gelopen. Waarom de Inca´s zulke enorme vestingen bouwden blijft me een raadsel. De vijand had hooguit speer en pijl-en-boog. Om dan met stenen van een paar ton aan de slag te gaan waar zelfs een moderne houwitzer moeite mee zal hebben? En dan dat naadloze stapelen van die blokken, op het neurotische af Kortom, die bouwstijl zal vast wel een religieuze achtergrond hebben. Op de foto´s kun je de verschilen tussen een Inca muur en een spaanse goed zien.

Ergens om een uur of 1 op 3800 m hoogte een kop coca-thee gedronken. Qua geur/smaak komt een manege het dichtst in de buurt: een mix van stro, hooi en paarden(-vijgen?). Toen ik wilde afrekenen was er niemand te bekennen. Dus heb ik me aangepast aan de cultuur en me neergevleid op een bankje voor een korte siesta. Ik werd gewekt door een hond die aan mijn oor begon te likken. Via een stippellijntje op de kaart meende ik terug naar Cusco te kunnen lopen. In het enige dorpje waar ik doorheen kwam, werd ik door moeders eerst aan haar 4 kinderen voorgesteld waarna ze me met gebaren probeerde duidelijk te maken dat ik beter terug omhoog naar de asfaltweg kon gaan en dan liften. Maar volgens een een onvervalst Australisch sprekende mountainbiker was het best te doen. Bij de eerste onweersbui geschuild achter het muurtje van een begraafplaats en bij de tweede bij een schuur. Daar in mijn beste spaans gekletst met een oude man op teenslippers met twee raamkozijnen op zijn rug. Over het weer hier en in Nederland, het gevaar van onweer etc. Hij had het zichtbaar koud Nee, een sigaret had ik niet voor hem, wel een Sole om een kop warme chocolade in dat dorpje te gaan drinken. Toen het wat opklaarde ben ik nog ongeveer 2 uur aan het afdalen geweest om tegen het donker opgelucht de bewoonde wereld weer te bereiken. Taxi!

Dagje Cuzco

Heerlijk uitgebreid ontbeten op de binnenplaats. Door Cuzco gewandeld. Observaties:

- politie-agenten blazen ook op hun fluitje om elkaar te groeten.. misschien omdat er verder niemand meer op reageert?

- dat verhaal over die muren van grote nauw passende stenen klopt echt, geen speld tussen te krijgen. De fundamenten van veel Spaanse gebouwen zijn uit de Inca-tijd, bij aardbevingen donderde de Spaanse bovenbouw in elkaar en werd er herbouwd op de prima Inca-muren.

- gewone jan-met-de-pet woonhuizen zijn wat minder solide: leem met wat stro erdoor.

- sta in het toeristische centrum niet te lang stil want dan komen de verkopers op je af als vliegen op stroop. ¨I polish your Gringo shoes, very cheap¨ Als ik op ieder aanbod was ingegaan, zouden mijn schoenen binnen een dag tot op de zolen weggepoetst zijn. Een beetje Giethoorn-bestendig moet je hier wel zijn.

- Donde es la fiesta? Gewoon luisteren waarvandaan de muziek klinkt! Moest er wel driekwartier voor bergopwaarts maar kwam in een soort straatfeest met BBQ en live band terecht. Stond vast niet in de Lonely Planet want geen toerist te bekennen.

- Zo´n oud vrouwtje in klederdracht wil natuurlijk tegen betaling met haar lama op de foto. Dus stiekem genomen toen ze niet keek. Maar daar is de lama op getraind! Volgens mij gaf hij een ruk aan het touw, toen had oma me in de gaten en ik heb natuurlijk alsnog netjes een Sole betaald.

- Niet alleen sommige Peruanen hebben het hier slecht, ik werd door een zuid-afrikaan aangesproken die in geldnood zat en honger leed. Maar toen ik er niet op inging, kreeg ik een flyer van een hostel in mijn handen gedrukt, gerund door zijn zuid-afrikaanse vrienden, moest ik maar eens gaan kijken....

Nu het met de hoogteziekte en het regenseizoen (geen drup) wel meevalt, ga ik wat trips in de omgeving maken én een reisbureautje zoeken voor De Inca Trail naar Macchu Pichu (of iets nders als de standaard Inca Trail al volgeboekt is).

Hasta luego!

Vlucht uit Lima

Vanmorgen in de binnentuin ontbeten: een hele grote mango die ik gisteren langs de straat kocht. Heerlijk zoet en knalgele vlekken op mijn witte linnen strand/ontbijt-broek. Praatje gemaakt met een Zweed en een Zwitserse. Duits gaat nog aardig en mijn Zweeds houdt op bij wat ik nog weet uit Scandinavische kinderprogramma´s van de VPRO zondagochtend. (niet Pipi Langkous, met die tenenkrommende nasynchronisatie van de griezelig brave Tommy en Annika). De Zweedse gast gaat het gebruikelijke rondje maken langs Ica, Nazca lijnen, Arequipa, Puna, Titicacameer, Cuzco, Machu Picchu etc. Kost je minstens duizend dollar, begroot de Zwitserse. ¨Dan ga ik mijn ouders maar eens bellen en een extra groot en vroeg kerstcadeau vragen..¨. Toch wel prettig om dan onafhankelijk te zijn.

Ik ga het drukke Lima verruilen voor de schone berglucht van Cuzco. Kan kiezen uit een meerdaagse busrit of het vliegtuig. Aangezien ik mijn krachten nog moet sparen, stap ik om 13u in het vliegtuig en ben een uur later in Cuzco, dat ligt op 3300m hoogte en dat voel je! De vaccinatie-arts heeft mij laten beloven dat ik de eerste 2 dagen in Cuzco overwegend stil zou zitten. Dan maakt je lichaam het snelst de rode bloedlichaampjes aan. Vandaar nu ruim de tijd om typen ook de geantidateerde berichten van de eerdere dagen.

Ik logeer in het Niños Hotel, opgezet door een Nederlandse die iets aan armoedebestrijding wilde doen, zie www. ninoshotel.com. Je kruipt door een soort onogenlijk schuurdeurtje van anderhalve meter hoog en dan sta je op een prachtige binnenplaats met planten, fontein en twee verdiepingen kamers, houten balkons etc. Hier hou ik het wel een paar dagen uit.

´s Avonds het centrale plein, Plaza de Armes, en omgeving bekeken. Veel mooie oude gebouwen, geen hoogbouw, rode dakpannen op de daken. Veel volk op straat, traditioneel geklede Peruanen, maar ook behoorlijk wat toeristen en dus verkopers van tours, bedden, schilderijtjes of een caviamaaltijd. Heb prima gegeten voor een habbekrats. Nog steeds niet echt gezellig om alleen te eten, maar veel gezelliger dan aan het tafeltje naast mij. Een Brits stel was elkaar na een kort en very polite meningsverschil vakkundig aan het doodzwijgen. Hij had in haar GSM naar SMS-jes en foto´s zitten snuffelen.

Heerlijk om in zo´n nieuwe omgeving rond te lopen. Heb weinig last van de hoogte, wellicht door de Paracetamol of de thee van cocabladeren. Maar goed, de Incatrail gaat ruim boven de 4.000 m geloof ik dus dat wordt andere koek.

Lima op de fiets

Vanmorgen heerlijk warm gedoucht. Als ik witter terugkom dan ik ging, komt het door het chloorpromillage hier in het leiding water. De francaise die ik bij het ontbijt (Nescafé) ontmoette, is reisleidster. He da´s interessant, even vragen welke tips ze heeft. Maar toen ze vertelde dat van haar groep de meeste bagage niet was aangekomen én dit haar eerste keer in Latijns-Amerika was, ben ik snel afgehaakt. Tijd om Lima te verkenen.Te mooi weer om in een taxi te zitten en te grote afstanden om te lopen. Dus wat doet d´n ´ollander: fiets huren!

Lima is heel levendig, heel veel bussen en taxi´s die wedstrijdje toeteren doen, ik fiets uiteraard zo rechts mogelijk en wordt dan keer op keer gesneden door een bus of taxi die passagiers uitlaat. Door de stadsparken en langs de kust bovenop de klippen lopen mooie brede paden. Helaas een fietsverbodsbord erbij en als ze ziet hoeveel politie hier is en hoe zwaar bewapend, dan laat ik het wel uit mijn hoofd. Maar die Peruanen zelf trekken zich er niets van aan, die fietsen er op los op die paden.... Totdat ik mijn zonnebril afzette.. toe zag ik pas dat die rode rand van dat verbodsbord niet rood was maar groen... ahum.. kleurenblind he..
Het schijnt hier zelden te regenen, eigenlijk is heel die kuststrook een woestijngebied. Maar omdat hier wat Andesrivieren in zee uitmonden, is er genoeg water voor irrigatie etc. Om te voorkomen dat de huizen allemaal woestijnstofkleurig worden, schildert men ze vaak en bont, blauw, oker, rood etc. Ziet er vrolijk uit.
Ook kleurig zijn de indiaanse vrouwen met babies, maar niet vrolijk, meestal aan het bedelen.

Het is een enorme stad maar de mensen maken makkelijk een praatje (en dan bedoel ik niet alleen de dames die een ¨special Inca massage¨ in de aanbieding hebben). O, je komt uit Olanda, fiets je heel Zuid-Amerika door of alleen Peru? Dat is toch een mooie reputatie die we als land hebben. Of komt het omdat mijn ¨dagrugzak¨ van 40 liter de mensen op het verkeerde been zet?

Mooie koloniale gebouwen in het oude centrum. Het parlementsgebouw aan het Plaza Mayor is geblokkeerd met landbouwmachines en overal ME... H´m... een staatsgreep door de boerenpartij? Maar bij nadere beschouwing blijken die machines allemaal gloednieuw en van 1 merk. En een protesterende meute ontbreekt ook, vast een projectstart of zo. Nadat er een kleine limousinekaravaan voorbij is, trekt de politie zich terug.

Aan het strand liggen tientallen surfers in het water op een golf te wachten. Vanaf de klippen wordt geparapente. Ook duosprongen. Volgens een creatieve verkoper moet ik wat langer in zonig Lima blijven en les nemen, dan word ik wat bruiner en dan heb ik straks in Cuzco minder last van de muggen..... Mooi verhaal.

Heerlijke ceviche gegeten, de lokale specialiteit: rauwe vis en ander seafood gemarineerd in limoensap, spaanse pepers en koriander. Gewoon Thais dus volgens mij.

Op de ingegraven lampen die de kathedralen verlichten, liggen zwerfkatten te soezen. Ik ga ook mijn stapelbedje maar eens opzoeken. Het was een fijne dag, zou mijn vader zeggen.

Welkom op mijn Reisweblog!

Hallo en welkom op mijn reisweblog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van mijn reis. Vanaf nu zul je hier dan ook onregelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je soms precies maar vaker ongeveer waar ik ben geweest! Als je wilt reageren: j_de_gelder@hotmail.com

Vandaag ben ik van Amsterdam naar Lima gevlogen, links en rechts van mij spaanstalige medepassagiers en omdat ik pas bij les 2 ben van mijn Spaans podcast -les (www.coffeebreakspanish.com, een aanrader ) was er weinig gespreksstof. Had ik mooi de tijd om nog wat extra lessen af te luisteren.

Die heb ik meteen geoefend op de taxichauffeur die mij langs de Pacifische kust naar mijn hostel bracht. Eerste indruk Lima: belachelijk veel verkeer, allemaal toeterend, snijdend, walmend. Buitenwijken zijn niet mooi, veel betonnen gebouwen, wel weer in vrolijke kleuren geverfd en als je je camera goed richt zie je natuurlijk alleen de palmbomen tegen de blauwe lucht. Meteen al lol van mijn GPS als de taxichauffeur niet weet waar mijn hostel is en me bij Inca Lodge ipv Inka Lounge af wil zetten. Inka Lounge bevalt prima, aardige mensen, warme douche en ik kan uit 4 stapelbedden kiezen. De stad bruist ´s avonds, parken vol mensen, ik bruis niet zo erg meer dankzij het tijdsverschil: na 1 biertje val ik tegen 22u bijna boven mijn eten in slaap. Tegen de reisadviezen van Buitenlandse Zaken in, lopend terug naar mijn hostel. Die Peruanen zijn zo klein, wie is er dan bang voor wie? Later hoor ik dat ze vaak onder de drugs zitten en met een 5 man of meer toerist aanvallen...

Hasta luego,

Jasper

Parental advice: Als er geen nieuwe berichten meer verschijnen, ben ik niet ziek, vermist, verdwaald of ontvoerd maar gewoon een tijdje een Internetcafé voorbij gelopen of (kan bijna niet) ergens waar geen internet is.